ต้องขอบอกก่อนว่า ยุโรปถือเป็นกลุ่มแรกที่ได้เข้าสู่ระบบเงินตราสกุลเดียวสำเร็จ ทำให้ระบบนี้กลายมาเป็นที่รู้จักอย่างแพร่หลาย และยุโรปถือเป็นอีกหนึ่งตลาดการค้าที่ใหญ่ที่สุดของโลก การค้าระหว่างประเทศก็ดำเนินไปอย่างกว้างขวาง และการใช้สกุลเงินที่แตกต่าง ก็ทำให้การค้าขายเกิดความยุ่งยาก เพราะต้องทำการแลกเปลี่ยนเงินตราจากสกุลหนึ่งไปเป็นอีกสกุลหนึ่ง เพื่อชำระค่าสินค้า และบริการ จุดนี้ทำให้เกิดต้นทุนทางธุรกรรม และมีความเสี่ยงจากการผันผวนของอัตราแลกเปลี่ยน
จากนั้น แนวคิดเรื่องความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการเงิน ก็ได้ถูกนำกลับมาพิจารณาอีกครั้ง ในปี 1957 โดยมีแนวคิดให้ประเทศในแถบยุโรปใช้นโยบายทางการเงินร่วมกัน เพราะถูกมองว่า ประชาคมด้านเศรษฐกิจของยุโรปมีความพร้อมที่จะพัฒนาไปสู่สหภาพเศรษฐกิจได้ สิ่งนี้ทำให้สกุลเงินกลาง และธนาคารกลางหนึ่งเดียวของประเทศในกลุ่มยุโรปถูกนำมาพิจารณาร่วมกันนั่นเอง
จนกระทั่งปี 1992 ผู้นำหลายประเทศในยุโรปได้ตัดสินใจว่า ควรผลิตเงินแบบเดียวกัน โดยให้เหตุผลหลัก ๆ นั่นก็คือ ต้องการสร้างยุโรปให้เป็นหนึ่งเดียว ส่วนข้อกีดกันระหว่างประเทศทางเศรษฐกิจได้ถูกยกเลิกไป รวมถึงแรงงาน สินค้า และเงินทุนสามารถเคลื่อนย้ายระหว่างประเทศอย่างเสรี ทั้งหมดนี้ก็เพื่อลดค่าใช้จ่าย และประหยัดเวลา รวมถึงการค้าขาย และสามารถขนถ่ายเงินระหว่างประเทศได้อย่างรวดเร็วนั่นเอง
